Αλέξης. Όπως Αντώνης;

Γράφει ο Blogger

Η εξουσία έχει μαγεία. Σε γοητεύει, σε αποπλανεί, σε κάνει να αισθάνεσαι υπεράνθρωπος, ένας μικρός Θεούλης. Κι όσο πιο ψηλά βρίσκεσαι τόσο εντονότερα γίνονται τα παραπάνω, ενώ σχεδόν πάντα, σε αποξενώνει από την πραγματικότητα.
Την οποία πραγματικότητα, την αντιλαμβάνεσαι κατά το δοκούν. Γι' αυτό και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ζουν σήμερα το δικό τους success story και πανηγυρίζουν.

Ακούνε φωνές πολιτών που τους λένε "όλα καλά", θεωρούν ότι έχουμε ξεπεράσει όλους τους σκοπέλους, είμαστε έτοιμοι να "βγούμε στις αγορές", τα οικονομικά μας "ανθούν και λουλουδίζουν", "κερδάμε ρεεεεε" και άλλα τέτοια όμορφα.

Ένα success story ανάλογο του Αντώνη Σαμαρά, που όμως - όπως και τότε - δεν έχει κανένα απολύτως αντίκρυσμα.

Γιατί επιτυχία δεν είναι να γράφεις πλεόνασμα όταν δεν εξοφλείς τα χρέη σου στους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Ή όταν δεν εκκαθαρίζεις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες συντάξεις. Ή όταν "μειώνεις" την ανεργία με "ευέλικτες μορφές εργασίας" (αχ αυτή η γλώσσα μας πόσο όμορφη μπορεί να κάνει την απογοήτευση να ακούγεται). Ή όταν τα χρέη των φορολογουμένων προς το κράτος ανέρχονται σε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ και αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο μήνα με τον μήνα. Και τόσα άλλα...

Αυτά, δεν είναι success story. Αλλά είναι πραγματικότητα.

Έχουν βέβαια ακόμα το άλλοθι του "οι άλλοι καλύτεροι ήταν;". Η δική τους καραμέλα που μπορούν να την γλείφουν ακόμα. 

Για να είμαστε ειλικρινείς, τους βοηθάει το ότι οι "άλλοι", παραμένουν οι ίδιοι. Και φυσικά, τη γλυτώνουν γιατί δεν έχουν αντίλογο. Γιατί ο πολίτης έχει απογοητευτεί. Γιατί δεν βλέπει εναλλακτική. Και γιατί η αντιπολίτευση δεν έχει καταφέρει να πείσει.

Η Ν.Δ. βέβαια, προσπαθεί τώρα να αλλάξει την τακτική της και από το δίπολο "Καταστροφή - Απομόνωση" να δώσει άλλο τόνο στον αντιπολιτευτικό της λόγο. Να περάσει στο "δια ταύτα". Να δώσει το στίγμα της επόμενης ημέρας. Βρίσκεται ακόμα στην προσπάθεια, την εμποδίζει όμως το κράτημα των εσωκομματικών ισορροπιών που διατηρεί στην οθόνη πρόσωπα "φθαρμένα", πέφτει και σε λούμπες, όπως για παράδειγμα η τακτική της στο νομοσχέδιο αλλαγής φύλου.

Στο πρώην ΠΑΣΟΚ, ή κεντροαριστερά, ή συμπαράταξη ή όπως αλλιώς κι αν το ονομάσουν, η εσωστρέφεια από μια μοναδική για τα παγκόσμια χρονικά διαδικασία - πρώτα ο αρχηγός και μετά βλέπουμε τα υπόλοιπα - οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε έναν κύκλο γκρίνιας και αλληλοκαταγγελιών. Συρρίκνωσης και απομόνωσης κι ας υπογράψουν 100 συμφωνίες "σεβασμού του αποτελέσματος". Αλλά στην - έστω και μακρινή - προοπτική του "κυβερνητικού εταίρου", κυριαρχεί η λογική "ας πάει και το παλιάμπελο".

Για τους λοιπούς της αντιπολίτευσης - εντός και εκτός Βουλής - τι να πούμε και τι να περιμένουμε, καρτούν που κουράζουν ακόμα και ως σάτιρα, νέα σχήματα στο ορίζοντα δεν φαίνονται, οπότε..;

Οπότε, με όλα αυτά, ο Αλέξης, ο Πάνος και τα άλλα παιδιά, ζουν το δικό τους εικονικό success story. Έχουν (;) πιστέψει και οι ίδιοι το παραμύθι, ετοιμάζουν και μια "αντεπίθεση φιλίας στον πολίτη" βγαλμένη από τον παλιό καλό καιρό με προσλήψεις και παροχές ελέω των επόμενων εκλογών κι η ζωή συνεχίζεται.

Μέχρι να γίνει "κάτι". Τι; Ο χρόνος θα δείξει...