Λοιπόν, επειδή αυτή η ιστορία με τα κάγκελα στην Δ. Μποφώρ δεν φεύγει εύκολα από το μυαλό μου κι επειδή και η συντριπτική πλειοψηφία τα θεωρεί εντελώς ακαλαίσθητα για το σημείο, νομίζω πώς πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να τα κάνουμε πιο όμορφα.
Προτείνω να αφήσουμε στην άκρη τη συζήτηση για την αναγκαιότητά τους και τις προθέσεις των αρμοδίων, όπως επίσης και για το πόσο προσωρινή λύση θα είναι και να βρούμε έναν τρόπο να κάνουμε το θέαμα πιο φιλικό στην μέση αισθητική του πολίτη και του επισκέπτη.
Και να το κάνουμε αυτό, εμείς, οι πολίτες. Όσοι τέλος πάντων εξακολουθούμε να βλέπουμε το Ηράκλειο σαν μια όμορφη πόλη. Ως την πόλη που θέλουμε να γουστάρουμε να κυκλοφορούμε, να χαζεύουμε, να δουλεύουμε, να ρομαντζάρουμε και να την ζούμε! Και φυσικά, ως την πόλη στην οποία παρεμβαίνουμε, όχι με γκρίνια και μπινελίκια από το πληκτρολόγιο - αυτό είναι το εύκολο - αλλά με τις πράξεις και το δικό μας, προσωπικό παράδειγμα. Σε όλες μας τις φάσεις και σε όλες μας τις δράσεις.
Ειδικός φυσικά και δεν είμαι, οπότε ας μιλήσουν περισσότεροι οι έχοντες γνώση (το Ηράκλειο έχει πολλούς και πολύ καλούς), ή οι μαθητές των σχολείων μας που ακόμα η φαντασία τους δεν έχει μπει σε καλούπια. Σίγουρα κάτι μπορεί να τοποθετηθεί, χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα, χωρίς να ρυπαίνει και χωρίς να επιβαρύνει την εικόνα.
Μια ιδέα που μου ήρθε - ίσως και να είναι βλακεία αλλά σας την μεταφέρω - είναι να βάλουμε στα κάγκελα... κορδέλες! Μικρές και μεγαλύτερες, μονόχρωμες και χρωματιστές, πάνινες και συνθετικές, κορδέλες. Να δημιουργήσουμε μια χρωματιστή κινούμενη εικόνα από κορδέλες μήκους 30, 40, 50 εκατοστών. Να περνάει ο περαστικός, να δένει μια κορδέλα και να φεύγει. Να ξεκινήσει από ένα οποιοδήποτε σημείο, να μεγαλώσει 4-5 μέτρα κι αν αρέσει στους πολλούς, να συνεχιστεί και να καλύψει όλο το μήκος.
Για πείτε και τις δικές σας προτάσεις... Κάτι καλό μπορεί να βγάλουμε!
